O cechach duchowych człowieka | Fot. Alina Osipova
Cechy duchowe człowieka to czynniki wpływające na jego wewnętrzny rozwój. Każdy z nas charakteryzuje się określonymi przymiotami – zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi. Od ich ukształtowania zależy... praktycznie wszystko, co dzieje się w naszym życiu.
To prawda, że otaczająca cię rzeczywistość w dużej mierze zależy od tego, w jaki sposób myślisz oraz postępujesz. Masz na wszystko znacznie większy wpływ, niż ci się wydaje. Jeśli więc zaczniesz świadomie kształtować siebie, może się zmienić cały świat.
Człowiek posiada w sobie wiele tajemnych sił – duchowych cech, które wpływają na jego życie oraz rozwój osobisty. Świadome wykorzystywanie tych swoistych mocy daje początek wspaniałym osiągnięciom. Pozwala uwolnić się od bezużytecznych schematów i wejść tym samym na ścieżkę prowadzącą do spełnienia.
Twoja osobista siła duchowa może cały czas rosnąć, ale tylko pod jednym warunkiem: że będziesz kontrolować siebie. W przeciwnym razie dojdzie do zaburzenia egzystencjalnej równowagi, a to z całą pewnością nie jest stan, w którym ktokolwiek chciałby się znaleźć.
Musisz uświadomić sobie jedną bardzo ważną rzecz. Nie wszystkie cechy duchowe są pozytywne. Niektóre prowadzą do destrukcji i skutecznie zatrzymują twój rozwój. Dlatego tak ważne jest ich rozpoznanie i zrozumienie, w jaki sposób działają.
W tym artykule przedstawiam ci trzy duchowe cechy niszczące oraz trzy budujące. Jest ich oczywiście znacznie więcej, ale dzisiaj przyjrzymy się tym cechom, które najbardziej wpływają na drogę rozwoju duchowego.
Można powiedzieć, że są to najpotężniejsze cechy, które mogą znaleźć się (ale nie muszą) w samym centrum twojej duszy. Od sposobów ich wykorzystywania zależy praktycznie wszystko, co osiągniesz. Zarówno w życiu doczesnym, jak i duchowym.
Podczas praktyki duchowej spotkasz trzy potężne siły wewnętrzne, które będą cię hamowały. Ich ogromna moc może przytłoczyć każdego człowieka, dlatego tak ważne jest ich poznanie już na samym początku. Im szybciej dowiesz się o ich istnieniu, tym szybciej zaczniesz je kontrolować. A być może nawet całkowicie wyeliminujesz je ze swojego życia.
Do największych niszczących cech ludzkiego ducha zaliczamy:
Wielu ludzi ulega swoim niepohamowanym pragnieniom. Więcej nawet: pozwalają, by to pragnienia kontrolowały ich życie. Ilekroć nie udaje się ich zaspokoić, pojawia się cierpienie. Ludziom wydaje się, że sukces na drodze do oświecenia polega na zaspokojeniu wszystkich pragnień (opowieści o Raju) lub wprost przeciwnie – na całkowitym uwolnieniu się od przywiązania do świata materialnego i odrzuceniu go przez wyzwolenie się z cyklu narodzin i śmierci (sansara).
Obie te drogi są błędne – oznaczają popadanie w skrajności. Z pożądaniem nie należy walczyć, ale nie można mu również ulegać bez opamiętania. Jego wpływ jest nie tyle negatywny, co rozpraszający. Człowiek podążający za nieposkromionym pragnieniem będzie marnotrawił nań swój czas i energię. Zamiast poświęcić się bardziej wartościowym celom, będzie w kółko starał się zaspokoić swoje zachcianki.
Pożądanie jest niestety najbardziej powszechną siłą we wszechświecie i żadna żyjąca istota nie jest od niego w pełni wolna. Większość ludzi nie wie, jak sobie z nim radzić, przez co ciągle błądzą na duchowej ścieżce.
Człowiek, który nie umie kontrolować siebie, nie będzie mógł kroczyć właściwą ścieżką duchową. Umysł powinien być spokojny i zrównoważony, jeśli ma coś osiągnąć. Większość ludzi niestety nie opanowała jeszcze tej sztuki.
Skutkiem tego ich umysły wirują niczym huraganowe wiatry. Takie osoby mają problemy ze skoncentrowaniem się na wybranym celu. Można powiedzieć, że ich dusze nie są uporządkowane. W efekcie brakuje im siły i chęci do pracy nad sobą. Wybierają proste rozwiązania, które często okazują się niezbyt dobre.
Wielu z nas cały czas szuka odpowiedzi na podstawowe duchowe pytania. Jednak bardzo często cała nasza praca rozprasza się z powodu zwątpienia i braku umiejętności uporządkowania własnej osobowości.
Droga do duchowych celów nie jest ani lekka, ani prosta. Osiągnąć stan wewnętrznego spełnienia nie jest łatwą sprawą. To wymaga czasu i cierpliwości. Tak jak w przypadku każdego sukcesu – 90 procent to ciężka praca. Duchowość nie jest zajęciem dla zgnuśniałych osób.
Lenistwo sprawia, że nie podejmujemy odpowiednich działań na drodze do realizacji własnych planów. Nie wysilamy się, żeby pokonać złe nawyki. Z tego powodu wielu z nas martwi się, że nie czyni żadnych postępów w swoim życiu.
Niestety, nie mogę napisać, że praca nad sobą okaże się dla ciebie łatwa. Będzie dokładnie odwrotnie. Chyba że nauczysz się czerpać przyjemność z podejmowanych wysiłków. Ale to już temat na inną okazję.
Zapanowanie nad powyższymi cechami pozwoli ci wspiąć się na wyższy poziom duchowego rozwoju. Musisz mieć świadomość, że jeśli choć jednej z tych cech pozwolisz rozkwitnąć, zbierzesz owoce w postaci zwątpienia i przygnębienia. Zamiast pracować nad sobą, zaczniesz pożądać rzeczy, które są dla ciebie szkodliwe.
Być może nawet zaczniesz uważać duchowość za coś złego i odrzucisz ją na rzecz ulotnych przyjemności, pobudzających te elementy twojej istoty, które wolą pławić się w bezczynności i materialnych luksusach.
Pokonywania trzech niszczących cech duchowych możesz uczyć się w codziennym życiu. Nie musi to być nawet związane z rozwojem duchowym ani żadną wyszukaną praktyką. Każdego dnia stajesz przecież w obliczu pewnych osób i zjawisk, które wykorzystują twoje słabości.
Jeśli prawidłowo zidentyfikujesz poszczególne aspekty swojej osobowości, zyskasz możliwość świadomego przeciwdziałania ich umacnianiu się. Każde negatywne zjawisko można postawić naprzeciw pozytywnego. To nierówna walka, gdyż cechy niszczące wydają się zwykle o wiele potężniejsze (i znacznie przyjemniejsze) od budujących.
Na szczęście nie jest to walka skazana na porażkę.
Ludzki umysł jest skonstruowany w bardzo prosty sposób: nie mogą w nim funkcjonować dwie przeciwstawne siły. Jeśli czujemy gniew, nie możemy jednocześnie odczuwać miłości; nienawiść nie może koegzystować ze współczuciem. A zatem pielęgnowanie pozytywnych cech duchowych będzie stopniowo osłabiało te negatywne.
Przyszedł więc czas na przedstawienie trzech najwspanialszych cech budujących. Są one tak potężne, że wydają się wykraczać poza ludzką wyobraźnię, a czasami nawet indywidualne możliwości człowieka. Ich głębia zdaje się obezwładniać.
Jeśli jednak zostaną odpowiednio dobrze poznane i zrozumiane, pozwolą każdemu – także tobie – wznieść się ponad niszczące cechy ludzkiego ducha. Wówczas życie może rozkwitnąć niczym piękny kwiat na wiosnę.
Oto trzy cechy budujące:
Jeśli chcesz się pozytywnie rozwijać, musisz zaufać sobie. To podstawowy warunek i największa siła, jaką będziesz kiedykolwiek dysponować. Bez zaufania tak naprawdę nie można niczego w życiu osiągnąć. Stanowi ono siłę napędową wszelkich ludzkich działań.
Na żadną inną osobę nigdy nie będziesz mógł liczyć tak bardzo jak na siebie. Nawet najbliżsi mogą cię zawieść w potrzebie. Bynajmniej nie dlatego, że chcą ci zaszkodzić. Po prostu czasami tak się w życiu układa, że nie można pomóc drugiej osobie.
Inaczej jest w przypadku samego siebie. Wykaż się nieustającą gotowością do działania we własnym interesie – szczególnie w ujęciu duchowym. Dbaj o wiarę w siebie i swoje możliwości. Dzięki temu każdą przeszkodę na drodze życia będziesz w stanie pokonać.
Warto przeczytać: Zaufanie do siebie – bądź własnym mistrzem.
Praktyka duchowa nie przynosi rezultatów od razu. Wręcz przeciwnie – trzeba długo czekać na prawdziwy sukces. Czasami mija wiele lat, zanim człowiek zacznie wznosić się na wyższy poziom zrozumienia natury świata oraz samego siebie. Wielu mędrców strawiło całe życie na poszukiwaniu duchowego spełnienia.
Jeśli myślisz, że w twoim przypadku będzie inaczej... mylisz się. Przykro mi to pisać, ale bez cierpliwości nie ma mowy o realizacji jakichkolwiek zamierzeń. Rozwijaj więc tę cechę, a z pewnością poczujesz – pewnego dnia – że udało ci się odnieść sukces.
Nie ma znaczenia, jaką wybierzesz dziedzinę. Dzięki cierpliwości uda ci się wykonać każde zadanie. Będziesz bowiem wiedzieć, że nawet najmniejszy element pracy jest częścią całości. A przez to jest tak samo ważny jak to, czego ostatecznie pragniesz.
Warto przeczytać: Cierpliwość jest cnotą, którą można ćwiczyć. Naprawdę warto się jej nauczyć.
Mądrość jest tą cechą duchową, która pozwala rozwijać się we właściwym kierunku. Ktoś może powiedzieć, że jest ona celem pracy nad sobą. To jednak nie jest do końca prawda. Mądrość jest jednym z narzędzi, które człowiek wykorzystuje na drodze do osiągania celów. Sama w sobie nie powinna jednak nigdy być traktowana jako nadrzędny cel.
Siła, jaką stanowi mądrość, pozwala podejmować świadome decyzje, ale też daje odwagę do rozsądnego rozwiązywania problemów. Nie ma tutaj możliwości poddawania się przesądom czy życiowym błahostkom, które blokują człowieka.
Istotą mądrości jest rozumienie natury rzeczy. Bynajmniej nie ma konieczności rozumienia wszystkiego. Wystarczą te najbardziej istotne kwestie. Jeśli zostaną przez ciebie opanowane, wówczas osiągniesz coś, co niektórzy nazywają poziomem mędrca.
Warto przeczytać: Myśleć jak mędrzec, czyli 10 sposobów na zdobycie mądrości.
Autor: Wojciech Zieliński
Spędzam sporo czasu na czytaniu o filozofii i psychologii, choć w rzeczywistości po prostu szukam pretekstu, żeby uniknąć zmywania kubków po kawie.
Zawsze chciałem pisać o rzeczach poruszających mnie osobiście. Największą frajdę mam wtedy, gdy mogę zgłębić jakiś fascynujący temat. Zwłaszcza że trzeba się nieźle napracować, by dojść do czegoś sensownego. A kiedy już dochodzę (tylko bez skojarzeń), chętnie dzielę się tym w Internecie. Z nadzieją, że komuś moje słowa pomogą...
Ta strona została znaleziona m. in. przez następujące frazy: cechy duchowe człowieka, cechy duchowe, jakie są potrzeby duchowe człowieka, wymień czynniki które wpływają na duchowość człowieka, pozytywne cechy duchowe, negatywne cechy duchowwe.