Strona Główna › Materiały źródłowe › 22 niezwykle smutne cytaty, które chwycą cię za serce

22 niezwykle smutne cytaty, które chwycą cię za serce

Życie jest czasami piękne, a czasami smutne. Cytaty – przynajmniej niektóre – doskonale potrafią oddać tę prawdę. Pokazują, jak wielkie znaczenie mają negatywne emocje, ale też – jak mocno wpływają na życie każdego człowieka.

Niektórzy lubią się wzruszać i chętnie czytają teksty, które chwytają za serce. Sam należę do takich osób i dlatego od jakiegoś czasu zbieram smutne cytaty. Dzisiaj publikuję część tej kolekcji. Wybrałem sentencje, które swego czasu zrobiły na mnie naprawdę spore wrażenie. Myślę, że i tobie zagrają na emocjach.

Smutne cytaty

Oto moje ulubione smutne cytaty. Zwróć szczególną uwagę na szesnasty z nich. Jego treść odsłania bardzo trudną dla wielu ludzi prawdę.

Ajschylos

Nasze smutki są radościami naszych wrogów.

Henri J. M. Nouwen, Dziennik z klasztoru Trapistów

Jakże prawdziwe jest stwierdzenie, że smutek często bywa wynikiem naszego przywiązania do świata.

Carmen Sylva

Kiedy jest się długo pozbawionym radości, już się przestaje jej spodziewać i pragnąć, a kiedy niespodziewanie zastuka do naszych drzwi, otwieramy je ze strachem, czy nie jest zamaskowanym cierpieniem.

Jostein Gaarder, Maja

Od śmiechu niedaleko jest do płaczu, bo szczęście jest kruche jak szkło.

Stanisław Dygat, Podróż

Są ludzie, którym szczęście mignie tylko na moment, na moment tylko się ukaże po to tylko, by uczynić życie tym smutniejsze i okrutniejsze.

Philip K. Dick

Jak to może być, że dni, zdarzenia, chwile, które były tak piękne, nagle stają się wstrętne, i to bez żadnego, żadnego konkretnego powodu? Po prostu się zmieniają. Bez najmniejszej przyczyny.

Haruki Murakami, Koniec świata i hard-boiled wonderland

[...] jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Lucy Maud Montgomery, Ania z Zielonego Wzgórza

Zawsze robi mi się smutno, gdy coś miłego się kończy. Co prawda zawsze można mieć nadzieję na coś jeszcze milszego, ale co do tego nigdy nie ma pewności.

Harlan Coben, Tylko jedno spojrzenie

Fazy żalu: podobno pierwszą jest niedowierzanie. Nieprawda. Wprost przeciwnie, na początku jest całkowita akceptacja. Człowiek słyszy złą wiadomość i doskonale rozumie, co mu powiedziano. Wie, że ukochana osoba - małżonek, rodzic, dziecko - już nigdy nie wróci do domu, że odeszła na zawsze i nigdy, przenigdy już jej nie zobaczy. Pojmuje to w mgnieniu oka. Nogi się uginają. Serce przestaje bić.

Taka jest pierwsza reakcja. Nie tylko akceptacja, ale całkowite zrozumienie prawdy. Ludzie nie potrafią znieść tak ciężkich ciosów. Dlatego reagują niedowierzaniem. Ono nadchodzi szybko, kojąc rany, a przynajmniej łagodząc ból. Mimo to zawsze jest ten moment, na szczęście krótki, prawdziwej- pierwszej fazy, kiedy człowiek słyszy złą wiadomość, spogląda w otchłań i chociaż przerażony, wszystko doskonale rozumie.

John Steinbeck, Na wschód od Edenu

Dla mnie nie ma nic smutniejszego niż takie związki między ludźmi, które trzyma jedynie klej znaczków pocztowych. Jeżeli nie można zobaczyć, usłyszeć czy dotknąć drugiego człowieka, najlepiej z nim zerwać.

Lauren Oliver, Pandemonium

Smutek to uczucie, jak gdyby się tonęło, jak gdyby grzebano cię w ziemi. Zanurzam się w wodzie, która ma płowy kolor rozkopanej gleby. Każdy oddech dusi. Nie ma niczego, czego można by się przytrzymać, niczego, w co można by się wbić pazurami. Nie ma wyjścia, trzeba odpuścić. Odpuścić. Poczuć wokół siebie ciężar, poczuć kurczenie się płuc, powoli narastające ciśnienie. Pozwolić sobie na to, by opaść głębiej. Nie ma nic, tylko dno. Nie ma nic, tylko smak metalu, echo dawnego życia i dni, które zlewają się w ciemność.

Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara

Cierpienie i ból są nieodłączne od rozległej świadomości i głębokiego serca. Myślę, że ludzie naprawdę wielcy zawsze muszą odczuwać na świecie wielki smutek.

Cassandra Clare, Mechaniczny książę

Mówią, że czas leczy rany, ale to nie oznacza, że znika przyczyna smutku. A u mnie rana jest codziennie świeższa.

Sylvia Plath, Szklany klosz

Byłam pewna, że znajdę wówczas odpowiednie słowa, żeby wyrazić to, co mnie dręczy, wytłumaczyć mu, dlaczego jestem tak okropnie przerażona, dlaczego mam uczucie, jak gdyby mnie siłą wpychano coraz głębiej i głębiej do czarnego, dusznego worka, z którego się już nigdy nie wydostanę.

Colleen Hoover, Maybe Someday

Jesteśmy tylko dwiema zagubionymi duszami przerażonymi perspektywą niechcianego pożegnania.

Hans Christian Andersen, Autobiografia. Baśń mojego życia

Smutek jest gościem, którego niełatwo się pozbyć.

Donna Tartt, Szczygieł

Wielki smutek, który dopiero teraz zaczynam pojmować: nikt nie wybiera własnego serca. Nie możemy zmusić siebie do tego, żeby chcieć czegoś, co dobre dla nas lub dla innych ludzi. Nie wybieramy tego, jacy jesteśmy.

Ann Brashares, Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów: Trzecie lato

Jakie to smutne [...] gdy zachowujesz się podle, bo czujesz się zrozpaczony i zraniony, i tak bardzo pragniesz miłości. A jeszcze bardziej tragiczne jest, gdy wszyscy unikają cię i przemykają się obok na palcach wtedy, kiedy najbardziej ich potrzebujesz

Henry Miller, Zwrotnik Raka

Każdy przeżywa jakąś prywatną tragedię. Mamy to już we krwi - nieszczęście, nudę, smutek, samobójstwo. Powietrze jest przesiąknięte katastrofą, frustracją, daremnością. Drap się, drap - aż zedrzesz sobie skórę. Mnie jednak ten stan rzeczy dodaje ducha. Zamiast zniechęcać lub przygnębiać, raduje mnie. Krzykiem domagam się jeszcze więcej katastrof, jeszcze większych klęsk, wspanialszego fiaska. Chcę, by cały świat był do niczego, chcę, by każdy zaczochrał się na śmierć.

Erich Maria Remarque, Na Zachodzie bez zmian

Ileż niedoli mogą zawierać takie dwie małe plamki, tak małe, że można je zakryć kciukiem, oczy ludzkie.

Erich Maria Remarque

Tylko starożytni Grecy mieli bóstwa pijaństwa i radości: Dionizosa i Bachusa. My mamy za to Freuda, kompleks niższości i psychoanalizę. Boimy się wielkich słów w miłości, a lubimy je w polityce. Smutne pokolenie.

Dean Koontz, Korzystaj z nocy

Jedyne rozsądne rozwiązanie to być szczęśliwym. Rozpacz jest tylko głupim marnotrawstwem bezcennego czasu.