Strona Główna › Materiały źródłowe › Człowiek – cytaty, które odkrywają naszą prawdziwą naturę

Cytaty o człowieku | Fot. Pixabay

Człowiek – cytaty, które odkrywają naszą prawdziwą naturę

Człowiek. Cytaty o jego naturze i specyficznych cechach, jakimi się charakteryzuje. Chociaż nie odkryjemy tutaj wszystkich tajemnic, z pewnością znajdziemy kilka niesamowicie zaskakujących kwestii, które mogą nas nieźle zszokować.

Znajdująca się poniżej lista cytatów o człowieku z pewnością nie jest jeszcze zamknięta. Od czasu do czasu trafiam na kolejne interesujące teksty, będę więc sukcesywnie uzupełniał niniejszy wpis. Przypuszczam, że nie wszystkie cytaty przypadną ci do gustu. Ale to nie znaczy, że nie są warte zastanowienia. Wręcz przeciwnie, tym bardziej należy je przeczytać.

Człowiek – cytaty

Cytaty o człowieku i skrywanych przez niego tajemnicach są jednymi z najbardziej interesujących, jakie kiedykolwiek zebrałem. Przynajmniej w moim odczuciu. Sprawdź, czy i tobie dadzą nieco do myślenia.

Joe Haldeman, Wieczna Wojna

Człowiek jest tylko stertą kłaków, kości oraz żylastego mięcha; a jeśli dobrze go przeszkolić, można z buddyjskiego mnicha zrobić wojownika.

Albert Camus, Człowiek zbuntowany

Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.

William Tenn, O ludziach i potworach

Człowiek posiada szereg cech charakterystycznych dla szczura i karalucha. Może jeść prawie wszystko. Może skutecznie zaadaptować się do różnych warunków życia. Może przetrwać jako jednostka, ale najlepiej czuje się w stadzie. Jeśli to możliwe, woli żyć z tego, co wytworzą inne istoty. Konkluzje są proste – został stworzony przez naturę jako wyższego rzędu pasożyt. I tylko przez brak w jego wczesnym środowisku naturalnym odpowiednio potężnego żywiciela, zmuszony był żyć niezgodnie z naturą, polegając na własnych umiejętnościach.

Ronald Hayman, Nietzsche

W ostatecznym rozrachunku człowiek jest tym, czego sam doświadczył.

Blaise Pascal

Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą. Nie potrzeba, iżby cały wszechświat uzbroił się, aby go zmiażdżyć: mgła, kropla wody wystarczy, aby go zabić. Ale gdyby nawet wszechświat go zmiażdżył, człowiek byłby i tak czymś szlachetniejszym niż to, co go zabija, ponieważ wie, że umiera, i zna przemoc, którą wszechświat ma nad nim. Wszechświat nie wie nic.

Cała nasza godność spoczywa tedy w myśli. Stamtąd trzeba nam się wywodzić, a nie z przestrzeni i czasu, których nie umielibyśmy zapełnić. Silmy się tedy dobrze myśleć: oto zasada moralności.

Barbara Rosiek, Pamiętnik narkomanki

Człowiek jest dziwną istotą. Tworem nędznym i wielkim. Zdolnym do największych poświęceń i do ostatecznego upodlenia.

Blaise Pascal

Niebezpiecznie jest pokazywać człowiekowi zbyt często, że jest taki sam jak dzikie zwierzęta, nie pokazując mu także jego wielkości. Jest również rzeczą niebezpieczną pokazywać mu zbyt często jego wielkość, nie wskazując na jego podłość. Ale jeszcze bardziej niebezpieczne jest pozostawianie go w nieświadomości jednego i drugiego. Ale za to bardzo dobrze byłoby pokazać mu te dwie rzeczy razem.

Andreas, Powrót

Człowiek nie jest stworzony ani dla chaosu, ani dla perfekcji. Jego racją bytu jest droga, która prowadzi od tego pierwszego do drugiego.

Edward O. Wilson, Przyszłość życia

Ponieważ z natury jesteśmy pochłonięci głównie własnymi sprawami, jeszcze nie w pełni zdajemy sobie sprawę z tego, co robimy.

Henry Hazlitt, Siła woli: fundament życiowego sukcesu

Człowiek kierujący się w życiu wyłącznie własnymi ideałami może być dla innych niebezpieczny.

Gregory Benford, W oceanie nocy

Człowiek jest istotą, która prędzej popełni samobójstwo, niż umrze ze znudzenia.

Philip Jose Farmer, Gdzie wasze ciała porzucone

Każdy człowiek, jakkolwiek by był prymitywny, nosi w sobie srebrzyste włókno świętości.

C.S. Friedman, Obcy brzeg

Każdy człowiek jest w głębi duszy obcym dla wszystkich innych.

Emil Cioran, Na szczytach rozpaczy

Człowiek jako gatunek to chore zwierzę [...]. Być zdrowym, to znaczy chodzić po tym świecie z zawiązanymi oczami, nie rozumieć ani odrobiny z tego, co jest szczytem albo otchłanią egzystencji.

Ian McDermott, Joseph O'Connor, NLP

Ludzie reagują na własną mapę rzeczywistości, a nie na samą rzeczywistość.

Andrzej Ziemiański, Achaja (tom 1)

– Co człowiek robi w życiu? [...] Poza prowadzeniem wojen i pisaniem pięknych wierszy?
– Je, sra, oddycha, pije, szcza, dupczy i dużo gada, uwznioślając poprzednio powiedziane.

Sebastian Uznański, Mesjanka (opowiadanie)

Kiedy człowiek jest najsłabszy? Gdy zwycięża.

Marina i Siergiej Diaczenko, Armaged-dom

W głębi duszy nawet najbardziej cywilizowany człowiek pozostaje jaskiniowcem.

Robert E. Howard

Barbarzyństwo jest naturalnym stanem ludzkości. To cywilizacja jest nienaturalna. Jest zbiegiem okoliczności. I barbarzyństwo musi ostatecznie zatryumfować.

Ayn Rand, Hymn

W świątyni swojego ducha każdy człowiek jest sam. I niech każdy człowiek zachowa swą świątynię nietkniętą i niezbezczeszczoną. A potem niech połączy swe ręce z innymi, jeśli chce, ale tylko poza jej świętym progiem.

David Ambrose, Przesąd

Był czerwcowy dzień. Bardzo piękny, oprócz tego niczym się nie wyróżniał. Poszedłem sam na spacer, kiedy nagle, bez żadnego ostrzeżenia, jak grom z jasnego nieba uderzyła mnie myśl, która zaparła mi dech w piersi. Zupełnie jakby coś mi wybuchło w głowie. Sądzę, że nawet nie zmyliłem kroku. Gdyby ktoś wtedy na mnie spojrzał, do głowy by mu nie przyszło, że coś się zmieniło. Ale ja niespodziewanie miałem wrażenie, że dzieje się coś nadzwyczajnego [...].

To „coś nadzwyczajnego” polegało po prostu na tym, że tam byłem: żywy, świadomy, że jestem częścią tego ciała, które mogłem zobaczyć spuszczając oczy, które kończyło się nogami maszerującymi jedna za drugą po drodze. Jakoś w tym samym czasie byłem i w ciele, i poza nim. I w sposób, którego nigdy nie byłem świadom, byłem również częścią otaczającego mnie krajobrazu, który zrobił się nagle obcy, chociaż równocześnie w niczym się nie zmienił. Było to uczucie w równym stopniu przerażające, co podniecające. Nie mogło trwać dłużej jak kilka minut, ale przez te kilka minut czas nic nie znaczył. I od tej pory w pewnym sensie do teraz niewiele znaczy [...].

Nic, tylko zwykłe, normalne poczucie jedności ze wszystkim. Jedyną dziwną rzeczą jest to, że nazywamy je czymś dziwnym, podczas gdy cywilizacje uznane przez nas za prymitywne przyjmują je za coś oczywistego.

Laozi

W centrum twojej istoty masz odpowiedź. Ty wiesz, kim jesteś, i wiesz, co chcesz.