Strona Główna › Rozwój duchowy › Skromność to cecha ludzi wielkich. Jak ją rozpoznać?

Skromność to cecha ludzi wielkich. Jak ją rozpoznać?

Czym jest prawdziwa skromność? | Fot. Reinaldo Kevin

Czym jest prawdziwa skromność? To zaskakujące, ale wielu ludzi tego nie wie. Naprawdę! Najczęściej postrzega się tę cechę jako brak wygórowanego mniemania o sobie, a nawet umniejszanie własnej wartości.

Standardy skromności są zależne od kontekstu i bardzo się od siebie różnią w różnych kulturach. Jest więc to pojęcie, które można interpretować na wiele sposobów.

Skromność

Tradycyjnie definiujemy skromność jako pozytywną cechę charakteru polegającą na niewygórowanym mniemaniu o sobie, a także na powstrzymywaniu się przed przechwalaniem i wywyższaniem ponad innych ludzi. Człowiek skromny jest postrzegany jako osoba cicha i niewychylająca się z tłumu.

W moim odczuciu skromność to cecha o znacznie głębszym znaczeniu. Nie powinno w niej chodzić o umniejszanie siebie ani o udawanie, że czegoś się nie potrafi, skoro jest inaczej. Jeśli człowiek jest w czymś dobry, czy powinien to ukrywać? Czy należy się wstydzić swoich talentów?

Oczywiście, że nie.

Według mnie prawdziwa skromność to pełna świadomość własnej natury – a więc także swoich umiejętności i możliwości. To pozbawione wstydu poczucie własnej wartości.

Nie zalecam więc nie tylko wywyższania się, ale również umniejszania siebie. Każdy człowiek jest, jaki jest, i nie powinien tego ukrywać. Paul Cézanne (malarz francuski) powiedział kiedyś:

Skromność jest cnotą wypływającą ze świadomości własnej mocy.

Bardzo mądre słowa. Znając prawdę o sobie, powinniśmy żyć z nią w zgodzie.

Fałszywa skromność

Kiedy człowiek o ponadprzeciętnym talencie odgrywa skromnego, w rzeczywistości jest hipokrytą. Oszukuje siebie i innych. Nie ma znaczenia, czy robi to świadomie, czy nie. Nie liczą się w tym momencie jego intencje. Umniejsza swoją wartość, co jest bardzo negatywną postawą.

Jeśli z kolei trafimy na osobę całkowicie przeciętną, nieposiadającą niczego, z czego mogłaby być szczególnie dumna – jej skromność będzie zwyczajną uczciwością. Niczym więcej.

O właśnie. Użyłem dobrego słowa: uczciwość. Tym powinna być skromność: jeśli mówisz coś na swój temat, bądź po prostu szczery. Dzięki temu, cokolwiek powiesz, nie popełnisz błędu. Oczywiście pod warunkiem, że swoimi słowami nikogo nie zranisz (takie sytuacje są możliwe – musisz to wyczuć).

Być może znajdą się ludzie, którzy uznają cię za osobę nieskromną. Jednak ty będziesz wiedzieć, że nie mówisz niczego, co jest nieprawdą. A zatem nie przeczysz idei skromności.

Jeśli chcesz być prawdziwie skromny, zawsze zachowuj się stosownie do swoich możliwości; wyrażaj się o sobie w sposób zdecydowany i nie oszukuj nikogo. A tym bardziej siebie.

Jak rozpoznać prawdziwą skromność?

Spotykasz w swoim życiu wielu ludzi. Niektórzy są przez ciebie postrzegani jako skromni – inni niekoniecznie. Zazwyczaj jest to uzależnione od ich zachowania, ale czasami mogą być kompletnie błędnie ocenieni.

Sam niejednokrotnie byłem traktowany niczym zakochany w sobie narcyz – tylko dlatego, że nie próbuję sztucznie umniejszać własnej wartości. Uważam się za człowieka skromnego – nigdy nie mówię na swój temat niczego, co nie byłoby prawdą.

Warto się więc zastanowić nad tym, jak postępuje prawdziwie skromny człowiek. A przynajmniej jak powinien się zachowywać.

1. Mówi prawdę na swój temat – jeśli czegoś nie umie bądź nie wie, bez problemu się do tego przyznaje. Jeżeli zaś jest w czymś dobry, nie ukrywa tego.
2. Skupia się na procesie, a nie na wyniku.
3. Nie boi się własnych pasji – nawet jeśli ludzie z jego otoczenia krytykują go z tego powodu.
4. Nie przywiązuje wagi do zdobywania uznania innych ludzi – bogactwo, sława czy wpływy nie stanowią dla niego celu.
5. Jest otwarty na pojawiające się zmiany i łatwo dostosowuje się do zmieniającego się otoczenia.
6. Przywiązuje większą wagę do poprawy jakości życia innych niż własnego – bardzo lubi pomagać.
7. Umie słuchać – niekoniecznie po to, by udzielać rad.
8. Nie osądza nikogo, jeśli nie posiada wystarczającej ilości wiarygodnych informacji.
9. Jest odporny na satysfakcję płynącą ze sprawowania władzy, a więc nie jest łatwo go skorumpować.
10. Traktuje innych ludzi w sposób życzliwy.
11. Nie jest hipokrytą – zawsze postępuje w zgodzie z własnymi zasadami.
12. Nie liczy na nagrody – po prostu robi to, co uważa za słuszne.

Skromność cytaty

Jeśli interesuje cię dalsze zgłębianie zagadnienia skromności, z pewnością znajdziesz mnóstwo książek, artykułów i wykładów na ten temat. Możesz też – zamiast przedzierania się przez wiele setek stron – zerknąć poniżej. Myślę, że cytaty mogą okazać się bardzo pomocne.

Zamieszczam tutaj najlepsze cytaty o skromności, jakie znalazłem w ciągu całego swojego życia (pochodzą z moich prywatnych notatek). Na pewno istnieje jeszcze więcej interesujących tekstów, ale jak dotąd nie trafiłem na nie. Być może więc coś tutaj jeszcze dodam w przyszłości.

1. Pierwszym krokiem ku wieczności jest skromność, a drugim cierpliwość. – IX przykazanie rozwoju duchowego
2. Nie mogę zgodzić się z ludźmi, którzy cenią skromność jako zaletę. Logik wszystkie kwestie powinien dostrzegać dokładnie tak, jak istnieją, a niedocenianie samego siebie jest takim samym zaprzeczeniem prawdy jak nadmierne przechwalanie się swoimi talentami. - Arthur Conan Doyle, Wspomnienia Sherlocka Holmesa
3. Mądry człowiek nie chce przewyższać cesarza, a rozsądny nie chce wywyższać się nad kanclerza. – przysłowie chińskie
4. Często uważałem, że ludzie małoduszni są najbardziej aroganccy i pyszni, podobnie jak wielkoduszni są najbardziej skromni i pokorni. – Kartezjusz
5. Miłość jest czymś najmocniejszym na świecie, a jednak nie można wyobrazić sobie nic bardziej skromnego. – Mahatma Gandhi
6. Sekret szczęścia to wdzięczność i skromność. – Santa Montefiore, Kuszenie Gracie
7. Wspaniale być skromnym, gdy się jest wielkim. – Voltaire
8. Wyjątkowi ludzie nie muszą się uciekać do fałszywej skromności. Nie polują na komplementy, lecz kiedy są nimi obdarowani – wdzięcznie je przyjmują. – Andrew Matthews, Bądź szczęśliwy
9. Urok skromności jest równie potężny jak błyskotliwy dowcip. – Ewa Stachniak, Cesarzowa nocy. Historia Katarzyny Wielkiej
10. Ze wszystkich przejawów siły najbardziej imponująca jest powściągliwość. – Tukidydes
11. Nie ma nic wspanialszego niż to, co może dziać się w skromnych sercach ludzi niedorastających do pięt tym, którzy są w stanie postawić tysiąc mostów w tysiącu portów. – Mark Helprin, Zimowa opowieść
12. Skromność jest cechą, która pozwala nam najbardziej zbliżyć się do wielkości. – Rabindranath Tagore
13. Lepiej być skromnym i pracować na siebie niż udawać wielkiego i nie mieć na chleb. – Salomon
14. Prawda jest naszym największym skarbem, musimy ją oszczędzać. – Mark Twain
15. To, co wystarcza, jest nadmiarem dla mądrego. – Eurypides
16. Żyj nieco skromniej, niż możesz. Miej więcej, niż pokazujesz. – H. Jackson Brown, P.S. Kocham Cię
17. Według mnie ten najlepszy, co się najmniej chwali. – Ignacy Krasicki
18. Najwspanialsi ludzie zawsze są najskromniejsi. Jedynie głupcy i ubodzy duchem czują potrzebę mówienia o sobie, żeby urosnąć we własnych oczach. – Ota Pavel, Jak spotkałem się z rybami
19. Ludzi skromnych cechuje na ogół to, że grono bliskich przyjmują gotowe z rąk losu. – Robert Louis Stevenson, Doktor Jekyll i pan Hyde
20. Ozdobą mądrości – skromność. – Talmud

Wiersz o skromności

Na zakończenie przedstawiam wiersz, który napisałem dawno temu. Jego konstrukcja jest bardzo prosta, a jednocześnie wydaje się zapętlona. Mam nadzieję, że ci się spodoba.

Nigdy nie zapominaj o tym,
że nie jesteś wspanialszy i większy niż cały wszechświat.
Nigdy nie zapominaj o tym,
że nie jesteś silniejszy niż woda w górskim strumieniu.
Nigdy nie zapominaj o tym,
że twój duch nie świeci jaśniej niż słońce.

Zawsze pamiętaj,
że jesteś tym, który wędruje szlakiem oświecenia.
Zawsze pamiętaj,
że jesteś właściwym człowiekiem na właściwym miejscu.
Zawsze pamiętaj,
że jesteś świętym i potępionym w jednej osobie.
Zawsze pamiętaj,
że jesteś tym, czego wszyscy szukamy.

Nigdy nie zapominaj o tym,
że nie jesteś gorszy i mniejszy niż cały wszechświat.
Nigdy nie zapominaj o tym,
że nie jesteś słabszy niż woda w górskim strumieniu.
Nigdy nie zapominaj o tym,
że twój duch nie świeci słabiej niż słońce.

Kategorie: Rozwój duchowy