Strona Główna › Refleksje filozoficzne › 5 cech dobrego przywódcy

Cechy dobrego przywódcy | Fot. Pixabay

5 cech dobrego przywódcy

Dzisiaj skończyłem czytać Sztukę Wojny – autorstwa starożytnego, chińskiego generała Sun Tzu – i przyszło mi do głowy pytanie: jaki powinien być przywódca? Nie chodzi tylko o generała armii, ale też o zwyczajnego dyrektora fabryki, kierownika zmiany czy prezesa firmy.

Każda większa organizacja posiada swojego lidera; kogoś, kto podejmuje najważniejsze decyzje, kto określa cele i przygotowuje plany na przyszłość (dobrym przykładem może być współczesne przedsiębiorstwo). Jakie cechy charakteru powinien posiadać taki lider? Oto pięć, moim zdaniem, najważniejszych.

1. Uprzejmość

Wydawać by się mogło, że uprzejmość nakazuje zachowanie dla siebie słów krytyki pod adresem podwładnych. Nic bardziej mylnego! Błędy popełniane przez ludzi powinny być jak najszybciej korygowane, jeśli przedsięwzięcie ma odnieść sukces. Co do tego nie ma wątpliwości.

Dobry kierownik nie obawia się wziąć kogoś na przysłowiowy dywanik. Zdaje sobie sprawę z tego, że uświadomienie podwładnemu popełnianych pomyłek jest w rzeczywistości wyświadczeniem przysługi tej osobie. Nie chodzi o wyżywanie się, lecz wyeliminowanie czynników, które mogą zaszkodzić organizacji.

Sposób upominania ma ogromne znaczenie. W zależności od tego, jaki sposób wybierzemy, przeprowadzona rozmowa może podwładnego inspirować do lepszego wykonywania swoich obowiązków (jednocześnie podnosząc jego wydajność) albo całkowicie demotywować. W skrajnych przypadkach zniechęcenie może doprowadzić do całkowitej niemożności wykonywania powierzonych zadań. Dobry przywódca jest zawsze uprzejmy, nawet wtedy, gdy ma do przekazania nieprzyjemne informacje.

Istnieje jedna podstawowa zasada dotycząca nagradzania i karania. Kiedy masz kogoś pochwalić, zrób to w szerszym gronie współpracowników. Niech wszyscy widzą, że potrafisz doceniać osiągane przez innych wyniki. Jeśli musisz kogoś wytargać za uszy, zawsze (!) rób to na osobności. Aż wierzyć się nie chce, jak wielu ludzi na kierowniczych stanowiskach zapomina o tej zasadzie. Popełniają błąd polegający na lekceważeniu swoich podwładnych. A to jest bardzo niekorzystne dla całego zespołu.

2. Umiejętność słuchania

Wielu ludzi oczekuje od swojego lidera dalekowzroczności. Liczą na dobre rady z jego strony, a przede wszystkim na to, że zostaną wysłuchani, kiedy przyjdą do niego z jakimś problemem. Często zdarza się, że podwładni nie są pewni słuszności podejmowanych przez siebie decyzji. Rolą lidera jest wówczas takie pokierowanie człowiekiem, by ten poczuł się pewniej.

Zapewne słyszeliście o tzw. aktywnym słuchaniu. Jest to bardzo dobra metoda na wypracowanie poczucia wzajemnego zaufania pomiędzy współpracownikami. Przełożony oznajmia w ten sposób (niewerbalnie), że akceptuje swojego podwładnego takim, jakim on jest. Jednocześnie podsuwa rozwiązania problemu i buduje wysokie poczucie wartości.

Oczywiście ta cecha ma też wady. Przywódca zbyt chętnie słuchający swoich podwładnych odzwyczaja ich do samodzielności. Taki stan rzeczy może sprawić, że część personelu nie będzie potrafiła działać bez "błogosławieństwa" z góry. Poza tym poświęcanie czasu każdemu drobiazgowi może uniemożliwić liderowi wypełnianie własnych obowiązków. Słuchajmy umiejętnie i z umiarem, koncentrując uwagę tylko na najważniejszych zagadnieniach. Te mniej ważne pozostawiajmy w gestii podwładnych.

3. Traktowanie wszystkich równo

To naturalne, że lubimy jednych, innych zaś nie możemy znieść. Jednakże lider grupy nie powinien ryzykować, faworyzując wybrane osoby. Prowadzi to zwykle do rozwarstwienia się grupy, która powinna przecież współpracować. Pojawia się niemiła atmosfera, wskutek czego znacznie spada wydajność i motywacja do podejmowania działań.

Dobry przywódca trzyma swoje opinie dla siebie i traktuje wszystkich jednakowo. Wie, że nawet nielubiana przez niego osoba posiada jakieś zalety. W przeciwnym wypadku nie znalazłaby miejsca w jego organizacji.

4. Niebranie wszystkiego do siebie

Niejeden szef usłyszał na swój temat niepochlebną opinię albo padł ofiarą niewybrednego żartu. Co uczynić w takiej sytuacji? Z całą pewnością nie powinno się wybuchać gniewem. Dobry przywódca umie się głośno śmiać (również z samego siebie) i nie chowa do nikogo urazy.

Podczas pracy często dochodzi do stresujących sytuacji, zdarzają się również nieporozumienia między współpracownikami. W takich chwilach ktoś czasem powie coś, czego tak naprawdę nie myśli. Nerwy robią swoje, a najlepszym lekarstwem jest szczery śmiech. Reakcja kierownika na przycinki i dowcipy zdecyduje za niego, czy będą one kontynuowane, czy też umrą śmiercią naturalną.

5. Wymaganie od siebie tego samego, czego wymaga się od podwładnych

Stojąc w hierarchii organizacji wyżej niż pozostali, przywódca nie jest od nich lepszym człowiekiem. Ma pewne wymagania względem podwładnych. To oczywiste. Jeśli jest dobry w swojej pracy, te same wymagania stosuje również do własnej osoby. Istnieją pewne wartości, takie jak punktualność czy dokładność, których znaczenia nie sposób przecenić.

Nie ma nic gorszego, niż wymaganie od personelu czegoś, czego samemu się nie stosuje. Jeśli więc kierownik oczekuje od swoich podwładnych punktualnego zjawiania się przed budynkiem firmy, nie może sam się spóźniać. Jako lider powinien dawać przykład i zjawiać się nawet pół godziny przed czasem. Dzięki temu będzie mógł zebrać siły przed rozpoczęciem pracy, wypić filiżankę kawy i zrelaksować się przy pogaduszkach ze współpracownikami. W ten sposób może być nie tylko wzorem do naśladowania, ale również budować więzi pomiędzy ludźmi. Ta zasada odnosi się do wielu innych sytuacji.