Czy jesteś zagubiony w swoim życiu? | Fot. Artem Bali
W dzisiejszych czasach wielu ludzi czuje się zagubionych w swoim życiu. Nie wiedzą, kim naprawdę są, dokąd zmierzają. Nie są nawet pewni, czy życie w ogóle ma jakiś większy sens. Mam wielu znajomych, którzy są całkowicie zdezorientowani wydarzeniami w swoim życiu. Ich marzenia są dość mgliste. Osobom tym brakuje celowości w działaniu.
Pod wieloma względami współczesny człowiek wegetuje, nie żyjąc tak naprawdę. Czasami odnoszę wrażenie, że ludzie chcą tylko przeczekać cały ten czas, którym dysponują na Ziemi. Jakby dopiero później miało się zacząć to, co ma znaczenie.
Z racji swojej pracy, często obracam się w towarzystwie ludzi uduchowionych. Poświęcają oni długie godziny na kontemplację i przygotowywanie się do życia wiecznego. Są święcie przekonani, że teraz przechodzą przez swego rodzaju szkołę przygotowawczą do "prawdziwego" życia.
Wciąż czekają, aż coś się zmieni i ktoś pokieruje ich losem. Czekają na zbawiciela, mędrca, proroka – kogoś, kto powie im, jak żyć i dokąd iść. Zdają się nie wiedzieć, że ich "życie wieczne" już trwa. Ono toczy się tu i teraz.
Czy zastanawiałeś się, dlaczego tak się dzieje, że ludzie są często bardzo zagubieni? Powodów jest całe mnóstwo. Zauważyłem jednak kilka najbardziej powszechnych, na które warto zwrócić baczniejszą uwagę. Tym bardziej, że dzięki temu zyskasz możliwość udzielenia pomocy komuś ze swojego najbliższego otoczenia. Jeśli zauważysz kogoś, kto zdradza poniższe symptomy, nie wahaj się. Wesprzyj go w poszukiwaniu właściwej drogi.
Człowiek, który buduje swoją egzystencję w oparciu o to, co inni uważają za słuszne, nigdy nie będzie szczęśliwy. Nadmierna czy wręcz zabobonna wiara w słowa rodziców, nauczycieli, kapłanów, proroków, naukowców lub polityków prowadzi do uzależnienia się od widzimisię innych ludzi. Dlaczego mieliby wiedzieć lepiej, co jest dla ciebie dobre?
To bardzo powszechny błąd: oddać kontrolę nad swoim życiem komuś innemu. Zamiast być osobą samodzielną, wielu ludzi woli przerzucić odpowiedzialność za swoje życie na rodziców, polityków czy Boga. To wydaje się o wiele łatwiejsze niż przyznanie się do tego, iż samemu odpowiada się za swój los.
W wyniku takiego postępowania powstaje chaos w umyśle. Z każdej strony słychać bowiem inne idee. Istnieje wiele religii, z których każda naucza czego innego. Która z nich mówi prawdę? Istnieje wiele poglądów dotyczących ustroju politycznego państwa. Który jest najbardziej sprawiedliwy? Istnieje wiele teorii naukowych, całe mnóstwo przepisów prawa czy chociażby zasad odżywiania. Jeśli samodzielnie nie wybierzesz jednej z opcji, nad twoim życiem zapanuje chaos.
Jednym z wielu powodów poczucia zagubienia jest utrata kontaktu z własnym sercem i duszą. To może się wydawać dziwne, ale zdarza się, że ktoś za bardzo polega na swoim racjonalnym umyśle i patrzy na świat w sposób czysto naukowy. Nie ufa swoim uczuciom czy intuicji, ślepo wierząc w rozprawy naukowe czy normy kulturowe.
Jeśli nie słucha się głosu serca, życie wydaje się jałowe. Brakuje w nim ekscytacji, która przecież powinna wypełniać każdego. Powinniśmy być jak dzieci – wciąż oczarowane światem i zafascynowane jego tajemnicami. Tylko dzięki odczuwaniu fascynacji możemy pogłębić doświadczanie rzeczywistości na tyle, by traktować ją jako coś wspaniałego.
Strach wydaje się rządzić każdą dziedziną życia. Tak jest w przypadku wielu ludzi. Ich umysły i serca są opanowane przez strach. Wszystkie podejmowane decyzje są zniekształcone przez odczuwane obawy. Ludzie żyją w stanie ciągłego przerażenia, a ponieważ to blokuje drogę pozytywnym emocjom (na przykład miłości), czują się zdezorientowani i bardzo nieszczęśliwi.
Człowiek zdominowany przez strach wycofuje się z aktywnego życia. Zamyka się na pasję, miłość, akceptację. Zaczyna nienawidzić siebie i zapomina o prawdziwej wartości istoty ludzkiej. Nie może pojąć, że w zasięgu jego ręki są naprawdę wspaniałe możliwości. Pogrążając się coraz głębiej w odmętach strachu, zamyka oczy i idzie przez życie jak ślepiec. Potyka się i rani na każdej przeszkodzie.
Spędzanie czasu w złym towarzystwie jest kolejnym powodem, dla którego tak wielu ludzi czuje się zagubionych w życiu. To dość częste zjawisko: otaczanie się ludźmi, którzy ciągną człowieka w dół. Krytykują, obwiniają o wszystko, plotkują, narzekają – krótko mówiąc, zatruwają umysł i serce. Słuchając ich, można popaść w wątpliwości co do własnego osądu i postępowania.
Co ciekawe, ludzie są niezwykle hojni, jeśli chodzi o dzielenie się negatywnymi emocjami i poglądami. Chętnie karmią innych strachem i wszelkiego rodzaju bzdurami. Bądź więc ostrożny w doborze swoich znajomych. Jeśli popełnisz w tej kwestii błąd, możesz doświadczyć na własnej skórze, jak najbliżsi wprowadzają zamieszanie w twoim życiu.
Zagubienie jest często wynikiem złego postrzegania własnej osoby. Kompleksy i brak wiary w siebie czynią człowieka ślepym na własne piękno. Światło nawet najpiękniejszego dnia nie dociera do jego umysłu. Wciąż wydaje mu się, że świat jest szary i ponury. Każda pozytywna rzecz czy osiągnięcie są deprecjonowane i umniejszane.
Człowiek, który ma zaniżone poczucie własnej wartości, nie wie, co powinien robić w życiu. Marzy o szczęściu i radości, lecz nie umie ich znaleźć. Nie znaczy to, że ich nie szuka. Wręcz przeciwnie. Ciągle rozgląda się wokół, ale dostrzega tylko szarość i smutek. W efekcie ma zniekształcony obraz całej rzeczywistości.
Autor: Wojciech Zieliński
Spędzam sporo czasu na czytaniu o filozofii i psychologii, choć w rzeczywistości po prostu szukam pretekstu, żeby uniknąć zmywania kubków po kawie.
Zawsze chciałem pisać o rzeczach poruszających mnie osobiście. Największą frajdę mam wtedy, gdy mogę zgłębić jakiś fascynujący temat. Zwłaszcza że trzeba się nieźle napracować, by dojść do czegoś sensownego. A kiedy już dochodzę (tylko bez skojarzeń), chętnie dzielę się tym w Internecie. Z nadzieją, że komuś moje słowa pomogą...
Ta strona została znaleziona m. in. przez następujące frazy: powody zagubienia w życiu, jestem zagubiona, jestem strasznie zagubiony, czuję się zagubiony, strona dla zagubionych w życiu, zagubiona dusza, zagubienie w życiu, o zagubieniu samego siebie, jak zachowuje sie człowiek zagubiony w życiu.